მახსოვს ის დღეები, როცა კანცელარიის წინ ვშიმშილობდით და ლამპიონები გამოგვირთეს…
ირმა ინაშვილი
-ორი ახალგაზრდა მუსიკოსის დაკავების ფაქტი ამ კონკრეტულ შემთხვევაში მაფიქრებს არა იმდენად ნარკოპოლიტიკის (რასაც ღრმა, სისტემური, ფუნდამენტური მიდგომა სჭირდება და არა ხმაურიანი ლოზუნგები), არამედ ცალკეული პოლიციელების მხრიდან ხელოვანთა მიმართ შესაძლო შურისძიების თემაზე. ხაზს ვუსვამ სიტყვას “შესაძლო”, რადგან ჯერ გამოძიება მიმდინარეობს და ვცდილობ ობიექტურობა დავიცვა. მედიასაშუალებებიდან სხვადასხვა ტიპის ინფორმაციას გავეცანი. ვიმეორებ: გამოძიება მიმდინარეობს, მაგრამ მე მაინც მრჩება კითხვა: რატომ დაემთხვა დროში უკვე გახმაურებული კლიპის პრეზენტაცია და მუსიკოსების დაკავების ფაქტი? ხომ არ სჭირდება ზოგიერთ პოლიციელს იმისი განმარტება, რომ თუ კაცს დანაშაული არ ჩაუდენია, (გარდა იმისა, რომ კლიპი გადაიღო და შენ ეს კლიპი საკუთარი მუნდირის შეურაცხყოფად აღიქვი), მასზე შური არ უნდა იძიო?! პოლიციელთა გარდა, ღირსების მუნდირი ყველა სხვა პროფესიის ადამიანს აქვს. თუ ყოველი შემოქმედებითი ილეთი ან ხატოვანი ფრაზა პროფესიული მუნდირის შეურაცხყოფად იქნება აღქმული, მაშინ ქვეყანაში თეატრებიც უნდა გავაუქმოთ და საკონცერტო დარბაზებიც დავხუროთ… და საერთოდ, დავუწესოთ ხელოვანებს, რაზე იმღერონ და რაზე- არა, მელოდიის ტექსტიც ჩვენ დავუწეროთ. სიმართლე გითხრათ, ძალიან მინდა ჩემი ეს განცდა ფუჭი გამოდგეს, მაგრამ ისიც ხომ ფაქტია, რომ საზოგადოების ნაწილს ჩემსავით კითხვები და ეჭვი აწუხებს?!
და ეს კითხვები პასუხს ითხოვს. მეორე- ვატყობ, მარტო მე არ მესმის სულ უფრო და უფრო ხშირად სიტყვა ” ჩაუდეს”, რაოდენობა ხარისხში გადადის. შინაგან საქმეთა მინისტრმა განსაკუთრებული მეთვალყურეობის ქვეშ უნდა აიყვანოს ეს ფაქტები და ეს საქმეები და გაფანტოს განცდა, რომ ქვეყანაში ახალგაზრდობას (ნარკოტიკის თემით მანიპულირების გზით) უკვე სულს ხდიან. თუ ნარკოტიკის წინააღმდეგ ბრძოლაზე მიდგა საქმე, არხები და წყაროები როგორ გადაიკეტოს, ისევ ძალოვანებმა იციან, მაგრამ მე 47 წლის ვხდები და ეს გადაკეტილი არხები ჯერ არ მინახავს.
ვფიქრობ, არაა საჭიროება დავაფიქსირო პოლიციის, როგორც ინსტიტუტისადმი ჩემი პატივისცემა, მაგრამ ზედმეტი ემოციების აღსაკვეთად მაინც ვაფიქსირებ. თუმცა, ჩემი პატივისცემა პოლიციისადმი სულაც არ მათავისუფლებს იმ ეჭვისგან, რაზეც ზემოთ მოგახსენეთ.
P. S ჩემი რჩევაა მერიისადმი და ზოგადად, ხელისუფლებისადმი: სხვა დროს პარლამენტის წინ მისულ მომიტინგეებს ლამპიონებს ნუ გამოურთავთ. უბრალოდ, სირცხვილია. მახსოვს ის დღეები, როცა კანცელარიის წინ ვშიმშილობდით და ლამპიონები გამოგვირთეს… ეტყობა, ამ სტილს ვიღაცა ნერგავს, როგორც დასჯის მეთოდს.
